پزشکی و سلامت

به عنوان یک تخصص روانشناسی حرفه ای،  APA می گوید روانشناسی کودک از دانش علمی برای ارائه خدمات روانشناختی به نوزادان، کودکان نوپا، کودکان و نوجوانان در بافت اجتماعی آنها استفاده می کند. این تمایز از سایر زمینه‌های روان‌شناسی اهمیت دارد زیرا کودکان در توضیح چیزهایی که از سر می‌گذرند و تجزیه و تحلیل احساسات خود مشکل دارند. از دیدگاه والدین یا قیم، تعیین اینکه آیا رفتار کودک بخشی طبیعی از مرحله رشد است یا نشانه ای از یک نابهنجاری به همان اندازه دشوار است.

یک روانشناس کودک  آموزش دیده است تا به مردم کمک کند تفاوت را درک کنند. متخصصان در این حوزه به نیازهای اساسی روانشناختی کودکان و چگونگی تأثیر خانواده و سایر زمینه های اجتماعی بر رشد آن ها پی می برند. آنها بر سه حوزه اصلی تمرکز می کنند:

• رشد جسمانی  به توالی معمولی از رویدادها در توانایی های فیزیکی کودک اشاره دارد - چیزهایی مانند بالا گرفتن سر، غلت زدن، خزیدن، راه رفتن و دویدن. روانشناسان کودک می توانند به متخصصان اطفال در مشاهده رشد جسمانی کودک کمک کنند. تأخیر قابل توجه در رشد فیزیکی گاهی اوقات می تواند مسائل اساسی دیگری را آشکار کند که می توان در مراحل اولیه به آنها پرداخت.
• رشد شناختی  فرآیندهای یادگیری و فکری کودک است. یادگیری زبان، حافظه، تصمیم گیری، حل مسئله و استفاده کودک از تخیل در این حوزه رشدی قرار می گیرد. این عوامل همگی می توانند بازتابی از ژنتیک کودک و محیط اطراف او باشند.
• رشد عاطفی  همه چیز در مورد چگونگی احساس، درک و ابراز احساسات کودک است. عمیقاً با رشد اجتماعی گره خورده است، و در احساسات بسیار اساسی - شادی، خشم، غم و ترس - در میان کودکان خردسال بیان می شود. احساسات پیچیده تری مانند احساس گناه، اعتماد به نفس، امید و غرور با افزایش سن ظاهر می شوند. کمک به کودکان برای درک عواطف خود می تواند تأثیر قدرتمندی بر رشد کلی و مهارت های ارتباطی بعدی در زندگی داشته باشد.

روانشناسان کودک مهارت های مقابله ای مهمی را برای مدیریت احساسات به کودکان آموزش می دهند و در عین حال به آنها کمک می کنند تا در هر مرحله رشد جدید پیشرفت کنند. آنها به ویژه در تشخیص زودهنگام ناهنجاری ها مهارت دارند. روانشناس کودک همچنین می‌تواند به شناسایی ریشه‌های مشکلات رفتاری رایج کمک کند و به کودکان کمک کند تا از هر آسیبی که ممکن است در اوایل دوران کودکی تجربه کرده‌اند کار کنند.

روانشناسان کودک کجا کار می کنند؟

این پزشکان می توانند در طیف وسیعی از محیط ها، از جمله مدارس، مراکز بهداشتی اجتماعی، بیمارستان ها، مراکز تحقیقاتی و مراکز خصوصی کار کنند. آنها معمولاً در مطب خود کار می کنند و در آنجا با بیماران به صورت حضوری یا مجازی ملاقات می کنند .

یک روانشناس کودک ممکن است به تنهایی یا به عنوان بخشی از یک تیم کار کند. حتی اگر ارزیابی ها و مشاوره ها به صورت انفرادی انجام شود، اغلب لازم است پیشرفت کودک را به والدین، معلمان، پزشکان یا دادگاه گزارش دهند.

روانشناسان کودک به چه مهارت هایی نیاز دارند؟

حرفه روانشناس کودک به ترکیبی منحصر به فرد از مهارت های سخت و نرم نیاز دارد. دانش فنی و رویه های مورد نیاز برای کار باید با هوش هیجانی قوی تکمیل شود.

APA روش ها و مهارت های زیر را برای روانشناسان کودک ضروری می داند:

• ارزیابی (مثلاً آزمون و ارزیابی روانشناختی، فکری، شناختی و رفتاری)
• مداخله (به عنوان مثال، روان درمانی و مدیریت رفتار)
• توسعه برنامه های پیشگیری (به عنوان مثال، قلدری، اعتیاد، بارداری نوجوانان، چاقی)
• مشاوره با سایر متخصصان که با کودکان کار می کنند
• طراحی و استفاده از تحقیقات

علاوه بر این مهارت ها، بهترین روانشناسان کودک اغلب دارای ویژگی های زیر هستند:

• ارتباط کتبی و شفاهی
• امانت
• یکدلی
• حل مسئله
• اشتیاق